SYLVIA PLATH (1932-1963)

ΚΟΛΟΣΣΟΣ

Ποτέ δεν θα μπορέσω να σε συναρμολογήσω ολοκληρωτικά,

Κάθε κομμάτι όπως πρέπει κολλημένο και συναρμοσμένο.

Γκαρίσματα, γρυλίσματα γουρουνιών και αισχρά κακαρίσματα

Εξέρχονται από τα παχιά σου χείλη.

Είναι χειρότερα κι από στάβλο.

Ίσως θεωρείς τον εαυτό σου ένα μαντείο,

Αντηχείο των νεκρών ή κάποιου θεού,

Τριάντα χρόνια είναι που μοχθώ

Να καθαρίσω τις λάσπες από το λαιμό σου

Δεν έγινα σοφότερη

Αναρριχώμαι σε μικρές σκαλωσιές με τα δοχεία της κόλλας και τους κουβάδες με το απολυμαντικό

Τρεκλίζω σαν μυρμήγκι που θρηνεί

Πάνω από τις χορταριασμένες εκτάσεις των φρυδιών σου

Να επισκευάσω τις τεράστιες πλάκες του κρανίου σου

Και να καθαρίσω τους γυμνούς λευκούς τύμβους των ματιών σου

Ένας γαλάζιος ουρανός βγαλμένος από την Ορέστεια

Ορθώνεται σαν ασπίδα από πάνω μας. Ω πατέρα, είσαι από μόνος σου

Ρωμαλέος και ιστορικός σαν ρωμαϊκή αρένα.

Στρώνω για το γεύμα μου σ’ένα λόφο από μαύρα κυπαρίσσια

Τα διαμπερή σου κόκαλα και ακάνθινα μαλλιά είναι σκορπισμένα

Με τη συνήθη τους αναρχία στη γραμμή του ορίζοντα.

Χρειάζεται κάτι πιο δυνατό από το χτύπημα ενός κεραυνού

Για να δημιουργηθεί ένα τέτοιο ερείπιο.

Τις νύχτες φωλιάζω στο κέρας της Αμάλθειας

Του αριστερού σου αυτιού, μακριά από τον άνεμο,

Μετρώντας τα κόκκινα αστέρια κι εκείνα με το χρώμα του δαμάσκηνου.

Ο ήλιος ανατέλλει πίσω από τον κίονα της γλώσσας σου.

Οι ώρες μου νυμφεύονται τη σκιά.

Δεν αφουγκράζομαι πια για της καρίνας το τρίξιμο

Πάνω στις γυμνές πλάκες της αποβάθρας.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΛΕΝΗ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ