Γυμνό μοντέλο (μονόλογος)

...Επιπλέω σε μια λίμνη, από θλιβερές φιλοδοξίες

Σωτήριον Ετος: ο βυθός

Το νερό γυαλί στον κομμένο λαιμό

Η επιφάνεια

Γύρισα το δάχτυλο επάνω σου

Σε ξαναθυμήθηκα

Σ’έχω ξαναδεί – είπα

Τον ξέρω εγώ τον βυθό

Αχτένιστο στοιχειό – παλιό ναυάγιο

Εγώ – ο βυθός

Η επιφάνεια

Ασάλευτος χρόνος

Σαν αιώνας αργόσυρτη

Και κάτω φολίδες, στο πέλμα

Ουρά ψαριού – παλμός

Και μάτι λύκου

Εγώ ο βυθός

Πτώση, κατάβαση, ακαμψία

Στραγγίζουν στο σώμα

Νυχιές και γδαρσίματα

Το νερό στους ώμους

Ιωάννης λεπίδι

Ασώματος – Σαλώμη

Εσύ

Το σώμα – εγώ

Αργόσυρτο σαν σύμπαν

Θρύμματα

Φλογισμένο σπέρμα – γυμνοί μετεωρίτες

Τα κομμάτια μου

Η πλάτη μου χαράζει – χάρτης

Το βλέμμα σου

Μαστίγια – σχίζονται, ματώνουν, πονάνε

Τα χείλη μελανά

Θα βρω τον τάφο μου άδειο

Φοβάμαι

Δείχνω τις τρύπες στα χέρια

Κάτοπτρο, είδωλο, τρόμος

Καθρέφτη καθρεφτάκι

Ποια είναι η πιο ωραία

Εγώ – το είδωλό μου

Εγώ – η εικόνα μου

Εγώ

Ηλεκτροφόρα σύρματα το δέρμα

Σπίθες κι αναθυμιάσεις το μέλλον

Εσύ

Τα δεσμά – εσύ

Εικόνα γυάλινη, νερένια, πέτρινη

Σώμα εύφλεκτο, ασετιλίνη

Το νόημα των κυττάρων μου χυμένο

Στα μελανοδοχεία σας

Η τέχνη, το βλέμμα, εσύ

Πουλιέμαι εγώ. Διατίθεμαι

Στο βωμό σας ουρά καπνού

Στ’ αγκίστρι σας δόλωμα

Στους τοίχους ξεπλυμένη, επίπεδη, ψηφιδωτή

Γρανίτης, μολύβι, διαβήτης, χάρακας

Κρεβάτι πράσινο νεκροτομείου

Κοπίδι, νυστέρι, κόκαλα, σφυριά

Βλέμματα σταλακτίτες

Βελόνες πεύκου ματωμένες

Αφηρημένες βελόνες πεύκου

Βουκέντρες

Στη ράχη του βοδιού

Στην κορφή μου

Είπα: δώσε μου μορφή (πνοή)

Γυμνοί αγκώνες – λαιμός

Λέπια σε ψυχή ψαριού

Κλειδώσεις, δάχτυλα, πλευρά

Χαραγμένα τετράγωνα, τοίχος

Πνοές, γέννες, τοκετός

«Πού είναι η μυτούλα σου μωρό μου;

Τ’ αυτάκι σου;

Η γλώσσα σου; Πού είναι η γλωσσίτσα σου;

Το κεντρί σου αγάπη μου – πού το’χεις κρυμμένο»;

Πονάω, το σώμα – εγώ

Ξεχνάω, ο χρόνος - εγώ

Η γεύση της αποσύνθεσης

Στα παιδικά μου όνειρα

Τα θέλω μου στ’ αγκίστρια

Ζεστά δολώματα στις ιερές μάχες

Και κλαγγές απ’ τα όπλα

Στο αναφιλητό – εγώ

Πού’ν’ η μυτούλα σου μωρό μου;

Το κεντρί σου αγάπη μου – πού το΄χεις κρυμμένο;

Τι κι αν δεν το φανερώνεις;

Τώρα πού’ναι ακόμη τόσο νωρίς...

(Απόσπασμα θεατρικού μονολόγου - τον οποίο προσπαθώ να γεννήσω.
Για γυναικεία ερμηνεία)